Waarom ik op blote-voeten-schoenen loop…
Het allerlastigste aan mijn werk als coach en therapeut met paarden is om ervoor te zorgen dat ik uit ‘mijn eigen agenda’ blijf. Ieder mens projecteert, dus ook ik. Er voor zorgen dat wat ik zie gebeuren tussen paard en cliënt, niet ingekleurd wordt door wat mijzelf bezig houdt, is eigenlijk onmogelijk.
Ook paardencoaches zijn mensen, waarmee we per definitie ‘projecteren’. Wat voor ons belangrijk is, zien we terug in de sessies van onze cliënten. Het is echt een illusie om te denken dat we dit zouden kunnen voorkomen. Sterker nog, ik ben er van overtuigd dat iedereen die in de gaten heeft dat zij dit doet juist objectiever kan zijn, dan de mensen die zeggen dat het hen niet gebeurd. Het gebeurd.
Het meest waardevolle is om het op te merken, zodat je het bewust buiten je sessie kunt houden. Precies dat proces, vindt ik het meest intensief aan het werk dat we doen. Continu opmerken of ik aan het projecteren of observeren ben. Want dat is een essentieel verschil.
Ik merk dat ik aan het projecteren ben, op het moment dat ik iets vind van wat er tussen paard en cliënt gebeurd. Ik verbaas me, wordt enthousiast of voel dat ik wil dat er iets specifieks gebeurd… Iedere vorm van persoonlijke beleving, is voor mij een teken dat ik vanuit ‘mijn eigen agenda’ kijk. Zo gauw ik dat in mijn lijf opmerk, realiseer ik me dat dit meer over mij zegt dan wat er op dit moment voor de cliënt gebeurd. Dit is voor mij het seintje om het naast me neer te leggen en mijn aandacht te verleggen naar mijn voeten. Het voelen van de grond onder mijn voeten, trekt onmiddellijk de energie terug in mij. Het helpt met gronden, m’n eigen ervaring af te laten vloeien en opnieuw met een neutrale, objectieve blik te observeren. Het echt voelen van de paddock onder mijn voeten, gaat het allerbeste op zogenoemde barefoot schoenen. De oneffenheden in de paddock of op het weiland, vragen regelmatig, zonder dat ik dat actief hoef in te zetten, mijn voeten te voelen. Bij alles wat ik opmerk onder mijn voet, heb ik een geheugensteuntje om mijn aandacht en energie in mijzelf te houden en alleen mijn objectieve blik op mijn cliënt en de paarden.
Nog even los van het feit dat mijn voeten na verloop van tijd steeds gezonder worden omdat ik alle botjes, gewrichtjes en spieren in mijn voeten dagelijks gebruik. Al heb ik me in het begin natuurlijk wel over de vreemde blikken op mijn schoenen moeten zetten! Niets menselijks is mij vreemd!